qeyri-normal — sif. <ər. qeyri və lat. normal> Normal olmayan, adi normadan kənara çıxan; qeyri adi. Qeyri normal hal. Qeyri normal hərəkət. Qeyri normal vəziyyət … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qeyri-adilik — is. Qeyri adi şeyin halı; adətdən kənar olma; qeyri adi hal, qeyriadi şey (hadisə). İlyas bu gün hər tərəfdə bir qeyri adilik hiss edirdi. M. S. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qeyri-təbii — sif. <ər.> 1. Təbii olmayan, qeyri adi. Qeyri təbii səs. Qeyri təbii z. səslə bağırmaq. – Bahadırın yaşına uyğun gəlməyən ciddiyyəti nə üçünsə qocaya qeyritəbii görünmürdü. M. Hüs.. Çox yatmaq təriflənəsi adət deyildir: bədəni süstləşdirər … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fövqəl’adə — ə. qeyri adi, adətdənkənar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mö’cizə — ə. qeyri adi şey, möcüzə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qeyr — ə. 1) yad, biganə; 2) özgə, özgəsi; 3) başqa, digər, ayrı. Qeyri adi adi olmayan; fövqəladə; qeyri amil 1) əsassız, faktsız; 2) səbəbsiz; qeyri baliğ həddibüluğa çatmamış; yeniyetmə; qeyri bədii bədii olmayan; qeyri bərabər bir bərabərdə olmayan; … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bir — say. 1. 1 rəqəmi ilə işarə olunan sayın adı, miqdar saylarının ilk vahidi. Üçdən bir çıxmaq. Beşin üstünə bir gəlmək. // Miqdarca tək. Bir cilddən ibarət kitab. 2. Zərf mənasında. Bir yerdə, birgə, birlikdə. Çörəyi bir yedik. 3. Sif. mənasında.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ekzotik — sif. <yun.> 1. Avropa ölkələri üçün qeyri adi olan, onlara xas olmayan. Ekzotik ölkələr (avropalılar üçün qeyri adi olan mədəniyyətə, təbiətə və s. yə malik ölkələr; məs.: tropik ölkələr). 2. məc. Ümumiyyətlə, qeyri adi, qəribə, yad.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xariqüladə — sif. <ər.> 1. Qeyri adi, qeyri təbii, bu vaxta qədər misli görünməmiş, təbiət xaricində olan. Xariqüladə qüvvələr. Xariqüladə hadisələr. Xariqüladə qəhrəmanlıq. 2. Adi qaydadan xaric, qeyri adi, fövqəladə. Boşanmaq təklifi <Mehriban>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müstəsna — sif. <ər.> 1. Ümumi qaydalardan, adi normalardan xaric, istisnalıq təşkil edən. Müstəsna hal. Müstəsna qanunlar. // is. Ümumi qaydadan, adi haldan, normadan kənara çıxma. Bəzi kəlmələr bu qrammatik qaydadan müstəsnadır. 2. Başqaları kimi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti